عشق
زمانی که همه چیز افتاده است، عشق تنها چیزی است که بر پا می ماند.
عشق،مثل هوایی است که استشمام می کنیم،آن را نمی بینیم اما همیشه احساس ومصرفش می کنیم وبدون
آن خواهیم مرد.
عشق،فراموش کردن خود در وجود کسی است که همیشه ودر همه حال ،شما را به یاد دارد.
دوست من!
بیا دیباچه ی عشق را در دل ها ی مان بگشاییم وترنم روح نوازعشق رادر فضای دلچسب ودلنشین زندگی کنیم،چراکه:
آبی آسمان ،پیام عشق سرمی دهد،
موج های خروشان دریا،سرودعشق را نغمه خوانی می کنند،
گل سرخ،رایحه ی عشق در فضا می پراکند
وبلبل بر شاخسار، نجوای عشق رااین چنین در گوش طبیعت سبز زمزمه می کند:
گام نخستین در مسیر دست یابی به سعادت و خوشبختی پایدار،((عشق)) است .
ضامن استمراروتداوم موفقیت وکامیابی،((عشق))است.
حافظ اعتبار وبقای زندگی وگرمی وصفای خانواده ،((عشق))است.
سر آغاز وسر سلسله ی ارتباط واتصال به منشا لایزال هستی،((عشق))است.
شرط استحکام ودوام بنیاد خانواده،((عشق))است.
سر لوحه ی دفتر زندگانی و چراغ راه فلاح ورستگاری ،((عشق))است.
پالایش دل ،آرامش قلب وتسکین دردها،((عشق))است.
اول مسیر،((عشق))است ودنباله ی آن،((عشق))وپایان آن،((عشق)) است ودیگر هیچ.